Hani bir vakit bizler de çocuktuk ya.
Umutları yüreğinde çırpınan.
Saf, merhametli, dost canlısı.
Akşamları sokaktan eve zorla giren.
Üstü başı toz içinde ama yüreği tertemiz.
Sahi ne güzel çocuklardık biz.
Ne verdiyse Allah şükürle yerdik
Kimin elbisesi hangi marka bilmezdik
Kimin evi daha pahalı
Arabası daha fiyakalı
Bize ne bizim derdimiz yarınki mahalle maçıydı
Acaba abiler bizi de takıma alır mıydı.
Ya da gazoz kapaklarımı geri ütermiydim
Ah be nasıl da son anda kaybettim .
Sahi ne güzel çocuklardık biz
Arkadaşımız herşeyimizdi mesela
Her sırrımızı paylaşır
Lokmamızı bölüşür
Yokluğa birlikte gülüşürdük.
Ama kimsenin yoksulluğuna gülmezdik
Hepimiz birimiz için diye eser gürlerdik
Hiç ergenlik tasamız yoktu mesela
Psikolog bilmezdik
Canımız sıkılmazdı
En fazla anne terliği yerdik
Birbirimizden ayrı ama eş zamanlı.
Aynı yaramazlıktan mütevellit.
Güzel çocuklardık biz, severdik
Felsefesini bilmesekte her can Allahın eseriydi
Ve kıymetliydi bilirdik.
Köpekler kediler oyun arkadaşımız
En fazla kutuğuna kutu bağlardık
Ama asla canını yakmaz
Hele hele eziyet etmezdik
Çiçekleri bile sadece bayramlarda çelenk süslemek için koparırdık.
Herkes hediyesini gizli verirdi Öğretmenine
Bir pakete sarılı
Annemiz ayıp demişti alamayan arkadaşların
Mahçup olmasındı.
Herkes birbirinin psikoloğu ya da danışanıydı
Kimi gün annem anlatır ağlar
Kimi gün komşu teyze ağlardı
Biz hep gülerdik ama
San ki dertler bizden çok uzaktı.
Kendi dünyamızda kenetlenmiş
Çok sevmiş çok sevilmiş çocuklardık biz
Arkadaşımız için dayak yer
Ama bize vurdu diye
öğretmen öldürmezdik mesela
Ya da annemiz babamız okulu basıp
Sen kim oluyorsun diyemezdi demez di
Yuvaydı okul ve aşktı öğretmen, sevgiydi
Sahi ne güzel çocuklardık biz
En fazla dişimiz ağrır, ya da kızamık çıkarırdık
O da arkadaşlarla beraber
Öyle el bebek gül bebek değildik
Ama sevmeyi her şeyden iyi bilirdik.
Güzel çocuklardık biz
Büyüdükçe kirlendik
Gülderen AKLIFAZLA ❤️