dalgın derin
iz bırakan sularla
buluşurum gölgelerin belleğinde..
sürüklerim kimsesiz kıyılara tüyden
hafif kelimeleri
uzanırım ezgilerin
parmak uçlarına
yollara düşen sözcüklerle
uçuşurum baharların
yeşil gözlerinde ince
narin yapraklar gibi
ahh..
işte yine,
tutunurum yağmurların ılık nefesine, savrulan hakikat rüzgarlarıyla.
Oya Demirel…