Yapay zekâya “Bana bu fotoğrafı hareketli yapar mısın?” diye sormuş oğlum; geçenlerde araba kullanırken öylesine çekilmiş bir fotoğrafımı alıp…   Sonra, “Güzel göl manzaralı bir yerden geçiyormuş gibi yapsan…” demiş.   Ortaya çıkan sonuç harika!   Sanki İsviçre Alpleri’nde karavanıyla yolculuk eden bir kadın. Manzara harika. Fotoğraf canlanmış, …

  Kız Çocukları Günü’nde fotoğraflar paylaşıyoruz. Anneler, babalar, kızları. Mutlu kareler. Güzel cümleler. İçten duyguların yansıması… Bazılarımızın kız evladı var Allah sağlıklı ömürler versin. Bazılarımızın yok. Bazılarımız bir kızı olsun çok istiyor. Kızımız, çocuğumuz olsun olmasın, dünyanın tüm kızları, çocukları bizim aslında. Hepsinin üstünde insan olarak hakkımız var. “Dünya Kız …

    Haftalardır şu üç harfli kelimenin sarmalında dolaşıyor ruhum. Sağımda, solumda, gittiğim yerlerde hep benimle bu. Yas… “Neymiş tam anlamı?” diye sözlüğe baktım. “Ölüm veya bir felaketten doğan acı ve bu acıyı belirten davranışlar, matem.” Yazıyor.  Yas bağlamak, yas çekmek, yas tutmak, yasa bürünmek, yasa boğulmak, yasa gömülmek, birinin …

Ulukışla adını hep duyardım da burayı görmek yeni nasip oldu. Karavan yolculuğumuzda bir gece burada, hem de tam Ulukışla Külliyesi’nin dibinde konakladık. Sabah erkenden tarihi taş duvarlar seslendi “haydi gelin, gezin beni” dercesine. Niğde Ulukışla’da, 1600’lü yıllarda yapılmış Ulukışla Külliyesi han, cami, medrese, hamam ve imaretten oluşuyor. Özellikle han kısmı …

    Ve eylül gelir sarı bir sessizlikte. Sadece kendini duyarsın. Sadece kendinde durur saatin. Tüm yazın yorgunluğu, yılların sızısı yüreğinde. Her eylül yeni başlangıç. Yeniden temize çekmek hayatı. Yeni kararlar. Doğrulup başlamak. Her şeye rağmen “dur” demek hüzne. Mutluluğa “merhaba” fısıltısı. Eylül üzgün bir ay gibi görünse de taze …

    Sadece güzel cümleler kurmak istiyor ruhum. Sadece serinlik ve esenlik dilemek toprağımıza.   Yeşile ateş değer mi? Yakışır mı? Kaç yıldır arttı yangınlar. Orası burası derken. Önceleri küçük küçük, sonra şehir şehir.. Hele bu yıl… Biri bitmeden diğeri başlıyor. Sıcaktan mı, piknikçilerden mi? Ya da özellikle mi yakılıyor …

    İstanbul sokakları şimdilerde manolya çiçekleriyle donanmış. Hafiften bir rüzgâr esti mi alıp getiriyor bu narin çiçeğin kokusunu size. Şehrin bazı semtlerinde manolya ağaçlarıyla karşılaştım yürürken. Güçlü ağaçlar. Yaprakları da öyle. Parlak. Ve çiçekleri. Muhteşem doğrusu. Kocaman açıyorlar. Bembeyaz. Saflığın simgesi manolyalar. Zarafetin, asaletin, kadın gücünün simgesi. Şarkıda diyor …

Ah cânım ağaçlar, yıllar yılı bu topraklara kök salıp, bize kol kanat gerdiniz de biz size rahat vermedik bir türlü… Dalınızı budağınızı kırmaktan usanmadık, utanmadık… Oysa durup dinleyebilseydik sesinizi, kıyar mıydık hiç? Elimizde balta, gözümüzde hırs, dalabilir miydik asırlık bedenlerinize? Bu yazıyı bir zeytin ağacının gölgesinde soluklanırken hayâl etmiştim: BİR …