Göç gidiyor göç
Döküyor incilerini yine sonbahar
Herkesin dilinde bir Eylül şarkısı
Bilmezler düşen yaprak ömürden eksiltiyor
Hüzünbaz oluyor tüm şairler
Vuruyorlar satır kırbacını
Gam ,keder,yalnızlığa
Biz her mevsim aynıydık oysa
Bir kitap arası gül gibi kurutulduk
Yar dan söz edilince
Önce yüzümüz kızarırdı
Sevgilinin cemalinde
Sonra yanardağ serpilip saçılırdı
Hücre hücre dolup taşardık
Aşk’la
Bak yine savrulduk biz sonbahar
Vuslatında….
Neslihan Cebesoy