Gülüşlerin bir anlamı vardı
Binlerce gülüş hep birşeyi anlatirdı…
Bebeğin gülüşü sevimlilikti….
Masumiyet sevgi beslerdi.
Çocukların gülüşü mutluluktu..
Bilmezdi büyüdükçe ne yaşayacağını…..
Acıları görmeden coşkusunu belli ederdi..
Anaların bir gülüşü vardi.
Sevgi şefkat benim yavrum deyişi vardi…
Hayatı sırtlamış ey hayat!!! deyişi vardı.
Yeryüzünün bir gülüşü vardı..
Ağlarcasına yağan yağmur sonrası
Açan güneşiyle gülümseyişi…
Her hayvanın bir gülümseyişi vardı…
Ben muhtacım ama ben kendime bakabilirim deyişi vardı.
Her insanın gülümseyişi vardı.
Bazılarının mutsuzlukta güçlü görünüşü…
Bazıların sustukça sessizliği…
Bazıların görmezden geldiği acıları…
Gülmeyi hep seçen kişilerinse asi ve dik bir duruşu vardı…
Yıkılmadım yıkılmıycam yıkamıycaklar deyip
Hayata kafa tutuşu vardı…..
Bazen bir yaşlının elini tutmanin verdiği mutluluk
Gülüşün en anlamlısiydı.
Senden alınan nice mutluluklara inat…
Başkalarıni mutlu etmek en güzel gülüştü
Gülümsemek hep bir anlam taşıdı…
Kimini sakladı kimini ortaya koydu…