Bazen bir kahve molası, sadece birkaç dakikalık bir ara değildir.
Günün koşuşturmasında, zamanın bizden çaldıklarını geri almanın küçük bir yoludur belki de. O an, dünyanın sesi biraz kısılır; fincandan yükselen sıcaklık, insanın içini ısıtırken zihnindeki karmaşayı da yavaşça susturur.
Bir kahve molasında insan, kendini duymaya başlar.
Biraz yorgunluk, biraz huzur, biraz da ” ben buradayım” demenin sakin hali…
Belki sabahın erken saatlerindesin, belki gün bitmek üzere. Ama o kısa an, her şeyin tam yerinde olduğu nadir zamanlardan biridir.
Bazen bir kahve, konuşamadıklarımızı anlatır; bazen de hiç konuşmadan anlaşmanın simgesi olur.
Hayat, hep daha fazlasını isterken; kahve molası, bize “biraz dur” demeyi öğretir.
Çünkü bazen ilerlemenin en güzel yolu, bir yudumluk duraklamalarda gizlidir.
Velhasılıkelam Evrensel bakış