Gün kara, gece kara, umutlarım kapkara
Feleğin kastı bana, kem talihim dönmüyor
Ellerim yanağımda, çekilmişim kenara
Sigaramın dumanı dudağımda sönmüyor
Mutluluğu düşlerken, gamla baş başa kaldım
Sonucu bilinmeyen, meçhul bir düşe daldım
Bir umudun peşinde sanki hep boşa kaldım
Tansiyonum yirmiden aşağıya inmiyor
Kaderimin gerçeği divaneye döndürür
Gözlerim alev almış bir ormanı andırır
Hele de akan seli, pınarı kıskandırır
Kaderimin cilvesi hiç içime sinmiyor
İnletiyor semayı, feryadımın narası
Kapanmıyor ne yapsam, ciğerimin yarası
Ne zaman gelir bana mutluluğun sırası
Yoluna can koyduğum karşımda salınmıyor
Görünse de gözlerim gülücük saçar gibi
Kaçıyorum her şeyden yangından kaçar gibi
Yaşıyorum her anı sırattan geçer gibi
Gülvani’yim aylardır can evim şenlenmiyor
GÜLVANİ – Songül ALTINKAYNAK😢😢