“
“Düşen her yaprak, aslında bir veda değil; yeni bahara verilen sözdür.”
İnsan da tıpkı bir ağaç gibi…
Zamanı gelince fazlalıklarından arınır, köklerine çekilir, sonra yeniden çiçek açar.
Her mevsimin bir sebebi, her dökülüşün bir anlamı vardır. Sonbahar bize şunu hatırlatır:
Bazı şeyler gitmeden, yenisi yetişmez.
Toprak boş kalmaz, kalbin de öyle…
Bazen hayat, “bırak” der;
bazen “sabret”,
bazen de sessizce “bekle, zamanın geliyor” diye fısıldar.
Biz çoğu zaman dökülüşleri kayıp sanırız, oysa çoğu; kendimize dönüş yolculuğunun ilk adımıdır.
Belki de insanın en cesur anı, tutunmakta değil…
Vazgeçmesi gerekeni incitmeden uğurlayabilmesindedir.
Peki sen, kendi iç mevsiminde neredesin?
Bir şeyleri geride bırakmanın eşiğinde mi,
yoksa filizleneceğin yeni baharın hemen öncesinde mi?
Velhasılıkelam Evrensel bakış