
Kadınlar birgün çekip gittiklerinde,Peşlerinde Yetim Öksüz Kalan Çok Olur Mutfaktaki dolap,çekmeceler Perdeler…Kavanozun içindeki eski düğmeler…Özenle saklanmış küçülmüş giysiler…
Dolap diplerindeki örgüler, kurdeleler…Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar…Yetim kalmıştır tabaklar bardaklar…
Kadınlar gittiğinde hep suyu unutulur saksıların…Sık sık boynunu büker sarıkız…
O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz…
Değerini kimse anlayamaz krom hac tasının…Balkon artık sessizdir…Koridor kimsesiz…
Kadınlar gittiğinde ne çok kişi gider aslında…Bir ağır işçi…Bir temizlikçi…Bir bakıcı…Bir bahçıvan…Bir muhasebeci…Bir anne gider…Bir dost…Bir arkadaş…Bir sevgili…Ne çok kişi yok olur kadınlar gittiğinde…Hep böyle olur…Kadınlar gittiğinde…Övgüler…Uyarılar…Yakınmalar…
Dualar yetim kalır…Kapı eşiğindeki “Dikkat et…” duyulmaz…Annesi gitmiştir “geç kalma”nın…
Kadınlar arkalarında büyük boşluklar bırakarak giderler…
Bir Kadın gittiğinde pek çok kişi gitmiştir aslında…
Ve bir Kadın gittiğinde pek çok “yetim” bırakmıştır arkasında…
Velhasılıkelam Evrensel bakış