Velhasılıkelam Evrensel bakış
İlgili Makaleler
Bugün size başımdan geçen üç olayı anlatacağım.
Epey süre önce sosyal medyada seksen yaşlarında bir hanımefendiyle arkadaş oldum. Sürekli hastalıklarından yakınıyordu. Yurt dışında yaşayan çocuklarından ayrı olduğu için üzülüyordu. Ben de elimden geldiğince ona yorumlarımla destek oluyordum. Ancak ikide bir birbirimizin arkadaşlığından çıkıyorduk. Sonra tekrar geliyordu. Bende kabul ediyordum. Yaşlı olduğu için de anlayış gösteriyordum. Çokta kafama takmıyordum. Sosyal medyanın böyle çıkarmalar yaptığı da söyleniyordu. Son olarak yine birbirimizin arkadaşlığından çıkmıştık. Ortak arkadaşımız bir hanımefendiye sayfasında reklam yapan birini yani beni istemediğini söylemiş. Hayret ettim ve hemen kendisi ile ilişkimi kestim. Meğer beni arkadaşlıktan çıkarıp tekrar alan bu hanımefendiymiş. Kendime de çok gülmedim desem yalan olur.
İkinci olaydaki kişi yetmiş yaşını geçmiş bir beyefendiydi. Herkese beğeniler, yorumlar yapardı. Efendim sözcüğünü çok kullanırdı. Babaannem “Fazla kibar insandan ve hep ben ben diyen insandan kork.” Derdi. Haklıymış. Bir gün yakın bir arkadaşıma Facebook’tan arkadaşlık yollamış. Arkadaş olmuşlar. O sırada da adam beni engellemiş. Arkadaşıma neden beni engellediğini sordurttum. Ad benzerliği yüzünden yanlışlıkla olduğunu söylemiş. Benden de özür dileyip tekrar geldi. Bir süre sonra bu sefer arkadaşımın arkadaşlığından çıktı. Aradan zaman geçti tekrar arkadaşıma arkadaşlık gönderdi. Arkadaşım hemen onu engelledi. “Bu adam tuhaf, alzheimer galiba” Dedi. Ben de artık onu kontrol etmeye başlamıştım. Meğer benim çevremden faydalanıyormuş. Üye olduğum şiir gruplarına girmişti. Onlarca kadına günaydın, iyi akşamlar yazmıştı. Çiçekler, kalpler göndermişti. İki ay o grupta durmuş, iki ay öbür grupta durmuştu. Adeta kendine harem kurmuştu. Şiir yazma denemelerine bile başlamıştı. Kibarlıkla kadınlara sarkıntılık yapıyordu. Ama eşiyle fotoğraflarında eşine sırtını dönüp fotoğraf çektiriyordu. Kendi giyiniyor eşinin üzeri dökülüyordu. Kimbilir kadına neler çektiriyordu. Bir kere yurt dışına çıktı fotoğraflarını paylaşmaktan bıkmadı. Yazlık almış sürekli onu anlatıyordu. Çünkü övünmeyi seviyordu. Rahat hareket etsin diye eşiyle ve çocuklarıyla Facebook’ta arkadaşta değildi. Hemen engelledim onu da.
Sonuncu olayın kahramanı şiir yazıp, resim yapan bir adamdı. Yetmiş yaşına yakındı. Önemli bir mevkiden emekliydi. Sanırım kendini yakışıklı sanıyordu. Erkeklerin pek tercih etmediği dikkat çeken renkte kazaklar, T-shirtler giyerdi. O ara eskiden yazıp, bıraktığı şiire de dönmesini sağlamıştım. Onu gruplara sokup, şiirlerini radyolarda okuttum. En çok dikkatimi çeken şey hep kadınların profil fotoğraflarına yanındayım emojisi koyması ve kadınlara bazı bahanelerle şiirler yazmasaydı. Kızının hastalığı bile onu çok fazla etkilememişti. Bir gün paylaşımına eleştiri yaptım. Ondan sonra bana beğeni ve yorum yapmaz oldu. Hatta bana düşman oldu. Çünkü eleştiriye tahammülü yoktu. Sürekli övülmek istiyordu. Kızdığı için gruplardaki paylaşımlarını ve bana yaptığı yorumları sildi. Kendini mükemmel sanıyordu. Oysaki sıradan biriydi. Sonunda ona da yol verdim.
Sonra bu üç kişiyi de psikolog arkadaşıma anlattım. Söyledikleri karşısında çok şaşırdım. Meğer üçü de narsistmiş. Yani bu üç kişi de benim iyi niyetimden faydalanmış. Narsistler, sürekli övülmek isteyen, eleştiriye gelemeyen, insanların mutsuzluğuyla beslenip mutlu olan ve hiç bir duygu taşımayan, hatta aşık bile olamayan, evlat sevgisi, eş sevgisi olmayan, empati yapamayan, asla düzelemeyecek olan kişilik bozukluğuna sahip canlılarmış. En korktukları şey dışarıya rezil olmakmış. Sosyal medya bu narsistlerin en sevdiği alanlarmış. Narsistlerin duygusal yaşı 5-6 yaş gibiymiş. Yani duygusal yönden gelişmemişler. Bu nedenle sosyal medyada bu kişilere dikkat edin. Eğer birileri arkadaşlığınızdan çıkıp geri geliyorsa anlayın ki o kişi narsist.
Yollarınızın iyi insanlarla kesişmesi dileğiyle. Sevgiler.
Yolumuz iyi insanlara çıksın. Öğretici bir yazı olmuş. Teşekkür ederim.
Teşekkür ederim ☺️