
Sokak lambası bütün köşe başları yalnız.
Yanlışlıkla yalnızlığa mı tuttun ışığını.
Hep topukları kırılmış seslerin, kuytusuna kıvrılmış insanlar.
Oysa ilkbahar kapısını araladı.
Biliyorsun zaman, çiçekler bahara kokar.
Yaprakları dağıtır kokusunu güneşle uzar boyları
Sen iyisi mi koklayan insanlar çağır, koparan değil.
Uzasın ömrü insanların.
En çok da yüreklerin kapısını çal, bir kıvılcım çak sevgiye dair.
Pencelerde tüller dans etsin.
Sen iyisi mi iyi insanlar çağır.
Sıcak tut dilekleri, düne inat.
Kırılsın öfkenin çanağı, üşümesin çocukların ayakları.
Yorgunluk atsın terini, insanların gülüşü olsun kilimin deseni.
Nakışların iğnesi, renkleriyle dokusun tüm iyi niyetleri.
Kadın hayatı hatırlatır, ve erkeğin rengi olabilse o bakışları, gülüşünde susmalar taşımadan.
Bak nasıl yürekteki nasırlar yumuşar.
Dedim ya;
Sen iyisi mi iyi insanlar çağır, aşkı suya salan.
Bakarsın umutlar uzak tanımaz.
Duy efendi duy…
Dalında çiçek açtıran kadının tenidir.
Sen iyisi mi eşitliği çağır, sokak lambası.
Emine Bilbey
Velhasılıkelam Evrensel bakış
tebrik ederim değerli şairimizi, anlamlı bir eser, zevkle okudum…