Tutsak gecelerden
Dökülen isyanları süpüren kirpiklerden,
Dolup boşalan isyanları toparlayıp,
Her sabah yeni bir maskeyle
Hayata karışmayı…
Nasıl olduğunu bilir misin?
İçindeki kız çocuğuyla barışmayı,
Kimsesizliğinle yarışmayı,
Kendi kendine atışmayı.
Bilmezsin!…
Sen bana bakma!
Benim yaralarım derin,
Taa…çocukluktan.
Mesela;
Yaşanmamış bir çocukluk borçlu
Annem bana.
Sonra; sevdiğimden bir ömür alacaklıyım.
Bir ömür ki;
Oraya hiç girmeyelim,
Her yeri kan revan içinde.
Kırık dökük bir hikaye…
Aslında; benim yaralarım,
Kayıplarım vicdanımda başladı ilk
Herkese duyarlı,
Kendime kör vicdanımda.
Ben sevdiklerime verdiğim tavizlerde,
Kaybettim hayatımın iplerini.
Nereden bilecektim,
Celladım olacak merhametim.
Edepsizler içinde, edebimden sustum
Ve sustuğum kadar boğuldum haksızlıklarda.
Kalbime imanımı sardım aldığım yaralarda.
Sonuç mu?
Sonuç; her yeri yaralı
Yamalı, yarım, alacaklı bir ömür…
Iyi niyet para etmiyor.
Kırkımdan sonra öğrendim ki;
Hayatına sahip çıkmayanın,
Hayatı olmuyor…
Meryem AKIN
Velhasılıkelam Evrensel bakış