Velhasılıkelam Evrensel bakış
İlgili Makaleler
Öyle zor ki anlatmak yaşaması daha kolay belki unutma kısmını saymazsak tabi. Ne ki aşk ? Nasıl ki?
Bence insan en çok kendine aşık. Kendi mutluluğu için bencilce bir ihtirasla sevince aşk başlıyor. Kimyasını bilmem ama karşındakine kendi çamurun dan sıvamaya başlıyor insan. Onu olduğu gibi değil görmek istediği gibi görmek için. Aşkın hararetiyle önceleri yapışıyor çamurlar sevgilinin üstüne, o yüzden başta herşey mükemmel görünüyor gözüne.
Zamanla aşkın ateşi söndükçe dökülmeye başlıyor iğreti çamurlar, huylar değişiyor zamanla eski güzellik soluyor, aşk can çekişmeye başlıyor. Ve son çamur akıp gittiğinde, geride kalan yabancı artık. Sevgiliden eser yok aşk zaten terketmiş ortamı.
Yaşanmışlıkları bedeli belki bir kaç çocuk belki buruk anılar. Ama yetmiyor insana. Eyvallah deyip çekip gidemiyor yoluna erkek. Egosu incinmiş kendi çamurun da can çekişmeye başlıyor.
Gözü dönüyor birden hesap sormalı kendisi den başka herkesten ve herşeyden . Düşünmeden, bir zamanlar sevdiği kadını hunharca katlediyor.
Dönüşü olmayan bir yol, çıkmaz bir sokak gerisi. Rüyalarda kalan sevmeler, paramparça yarınlar ve aynı suçu işlemeye güdümlenmiş çocuklar.
Velhasıl ;aşk aşk olduğuna utanıyor. Sevmeler yarım, sevgiler eksik. Suç kimde kim bilir ?
İnsan olmayı hazımetmeden, aşk gibi bir mucizeyi yaşamaya cüret edende bence .
Kadınların katledilmediği çocukların sevgi dolu ortamlarda aşkla büyüdüğü güzel zamanlara uyanmak için şimdi susup uyusak mı ne dersiniz ?
Sesli not
bilir
