Tuttu yine kaburgamın ince sızısı
Uykusu gelmiş güneş gibi yalnızlığı
Düşler sokağın’da hayal tanesiydi gözlerimin yaşı
Bitermi bu hasretin amansız kışı?
Yetim bir kaderin gölgesi var amansız kalbimde
Hoşça kal,canım yarısı ,çok iyi bak kendine
Belki bir rüyanın en orta yerinde
Özlemek zor geliyor her gün aynı saatte
Bir fırtına tuttu bizi deryaya kardı
O bizim kavuşmalarımız yârim mahşere kaldı
Bir nazlı gülüşüne papatya, menekşe,ve gül kattım
Ben ömrümün baharını bir serçe bakışa sattım
Leyla ‘yı Mecnun’u çoktan unuttum
Ne bela sevdaymış yandım tutuştum
Kendi kendimle ben az mı konuştum
Yalnız tenha ağıtlar beni anlar derinden
Gün olur,ben de hüznün geçerim mahşerinden
Bir fırtına var içimde hayallerimin çatısını uçuran
Sığındım ben,benden sana sessiz çığlıklar suskun yüreğime
Yitirdi tılsımını ilk sevmelerin yitirmiş öpücükleri
Payı yok apansız inen akşamlardan kaç özürle kapanır yaram?
Kaç göz yaşına tekabülüm ben?
Taş duvarlar gibi susuyorum
Ağıtlar kilitleniyor yüreğimde
Ölüyorum her sabaha karşı sessiz saatlerde
Sonra yine o his takılıyor genzime
Ne siyah,ne beyaz ,hakiyim bu gece
Bir bakış ki açıyor gönül muammasını
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını
Bir bakış bir aşığı aşkından emin eder
Seven insanlar daima gözleriyle yemin eder
Şerife Şahan
Su
Velhasılıkelam Evrensel bakış