Velhasılıkelam Evrensel bakış
İlgili Makaleler
Unutmayacagiz dedigimiz ne varsa unuttuk.
Unutmayi bile isteye unuttuk.
Bize dokunmayan hic bir aci bizim degil,kapanmayan hic bir yara bizim degil. Yikilmayan tek bir taş mezar taşi,orada yatan da bizim degil.
Aglayan Anne,üşüyen nine,aç yatan cocuk bizim degil.
Yerin altindan gelen ses,öyle uzak ki bize,duymadik.
Acinin resmini cektik,üzülmüs gibi yaparak, ama üzülmedik. Unutuyoruz,hem de cok cabuk unutuyoruz.
Bile isteye, unutuyoruz.
Yikilan ev bizim degil,ölen benim hic birseyim.
En son ne zaman kullandik vicdanimizi.
Tekmelenen bir köpegi görüncemi,kedinin su ictigi kabi deviren birini görüncemi.
Yanan ormandaki kuslari kurtarmak icinmi kullandik vicdanimizi.
Sahi en son hangi cocugun başini okşadik,yetimligini hangi verdigimiz oyuncakla unutturduk.
Aciniz acimiz demekle hissettikmi gercekten acilarini, depremden sag cikan insanin.
Evladini kaybetmis kac anneyi gögsümüze sarip onunla agladik.
Ölmüş kizinin elini birakmayan babayi ne ile teselli ettik,var mi tesellisi.
Nasil nefes aliyoruz, seyrederken kolonun altinda sıkışmış ablanin tevekkülünü.
Herkes bir gün ölecek diyerek nasil yaşiyoruz. Kadere yüklerken cümle aciyi, kadersizleri nasil kimsesizleştiriyoruz. Kimliksiz,sayidan ibaret hayatlarin kaçini yazacagiz ani defterlerimize.
Bir umut sarilirken dogan güne,gececek diyemi teselli edecegiz narin beyinlerimizi. Kimin icin,nasil,ne zaman geçecek,varmi bir tarih aklimizda.
Günlük hayatlarimiza nasil da cabuk döndük,dünyanin dönüşüne imrenerek.
Insan olmanin hezimetinde eziliyoruz, insan oldugumuzu unutarak.
Yok oluyoruz, toplu ölümler biciliyor kefensiz insanliga.
Bilmiyorum insanlik,ne gün nerede tekrar buluşuruz.
Buluşurmuyuz?
Senay T.E.K
