TİCARETİN DİLİ,DİNİ,IRKI OLUR MU?

Siyasal politikalar ülkelerin geleceğini etkileyen en önemli faktör. Milli savunma ve ekonomik kalkınma hamlesi ;  ülkenin uluslararası güç ve denge unsuru  olmasını ortaya çıkarır. Uluslararası ilişkilerde ‘’etkin rol’’ belirler. Diplomaside ‘oyun kurucu’  olarak masada yerinizi  alır. Ticari kazanımlar ve milli gelir düzeyi ;  ülkenin en büyük maça kozudur. Sanayi ve üretim hacmi ülkenin iç ve dış dünyadaki  refahını ve huzurunu gösterir.

Ticaretin her koşul ve şartlardaki devamlılığı önemlidir. Bir inkıtaya uğramaması gerekir. Siyasal iktidarların tüm bu olası politik ayrışmaları , gerilimleri ve dalaşmaları sonuçta büyük ticari kayıplara sebep oluyor. Ülkeler arası kotalar, yaptırımlar ve ambargolar ticareti zayıflatıyor ve olumsuz etkiliyor.

Olan üretim yapanlara oluyor

Türkiye için cari açığı kapatmanın tek çaresi  üretici veya ihracatçı firmalar ;  yanlış politik el -ense çekmelerin kurbanı oluyor. Bu güzel ülke kaybediyor. Türkiye’ye akan suyun durması her kesime zarar veriyor. İhracat yapmak ve bunu sürdürebilmek adına yüzlerce sınavı geçmeyi başaran firmalarımız , yok yere çelme yiyip düşüyor. Vergi denen unsur , ticari alış ve verişin türevi değil midir? İşler kesat olunca bunu da alamayan yine devletimiz oluyor.

Türkiye toplumunun Arap ve batı ülkelerine bakış acılarında derin farklılıklar görülür. Hamaset ve düşmanlık üzerinden yürütülen siyasal politikaların pozitif ve negatif yansımaları çok bariz açıktır. Genel anlamda dinin ticaret üzerinde fonksiyonel ve reel baz da etkili olmadığı görülüyor. Algılar ve dini terimler üzerinden ifşa edilen bilgiler ticarette çok yer tutmuyor. Türkiye’nin ticari konumu ve potansiyeli üzerinde durulması gereken ciddi bir meseledir. Algılar üzerinden değil, gerçekler üzerinden irdelenmesi gereken bir konudur.

Türkiye’nin ticari yönü ve rolünün en etkili olduğu aks batılı ülkelerdir. İhracatta en büyük pay  Avrupa ülkeleridir. Batılı ülkelerin ticaret  mantığının bizdeki algılarla örtüşmediği mutlaktır. Düşman görülen Batılı ülkelerde  ihracat zirve yaparken , dost görülen Araplarda çok zayıftır.

Almanya ve İngiltere’ye yapılan toplam ihracat , tüm körfez ülkelerine yapılan ihracat oranlarına eşittir.  Batılı ülkelere yapılan toplam ihracat Ortadoğu ülkelerine yapılan toplam ihracattan 3 kat daha fazladır.  

 Kayığı akıntının tersine sürmek zordur

Türkiye tarafından düşman görülen İsrail’e , dost görülen Katar’dan 5 kat daha fazla ihracat yapılmıştır. Arap topluluğunun batı hayranlığı ticarete büyük oranda yansıyor. Batılı ülkelerin en büyük ticaret payı Arap ülkeleridir. Marka hayranlığı Araplarda son derece revaçtadır. Milli varlıklarımızı dahi peşkeş çektiğimiz katar’a yapılan ihracat  ortadadır. Birlikten ,beraberlikten ve dayanışmadan bahsedenlerin üzerinde bir kez daha düşünmesi gereken bir meseledir. Arap hayranlığı duyanların paradoksları ve yanlış algoritmalarıdır. Uluslararası ilişkiler din üzerinden değil , çıkar ve menfaate dayalı bir politikadır.

Siyasal iktidarın Arap baharına yönelik izlediği politikalar ve hamleler Arapların çoğunluğunun batıya kaymasına sebep olmuştur. Ortadoğu’da yükselen Türkiye rüzgarı , Arap baharıyla birlikte yönünü Avrupa’ya kaydırmıştır. Kişisel politikalar ve davranışlar ticarete olumsuz yansıyor. Bu paradokslar bir çok şirketin batışına  ve doğuşuna sebep olabiliyor. Mümkün olduğu kadar siyasi düşünceleri ticaretin dışında tutmak rasyonel bir davranış olur. Ticareti tıkayan tutum ve davranışlardan uzak durulması şarttır.

Refah ve huzuru sadece ticaret sağlar. Politika ise çoğu kez darbe vurur. Ekonomik krizleri saçma politikalar ve ferasetsiz liderler doğurur.