Velhasılıkelam Evrensel bakış
İlgili Makaleler
Bugün; alın terinin, emeğin, vicdanın ve direnişin günü.
Bizler, hastanelerde gecesini gündüzüne katan; annesi, babası, çocuğu, eşi için değil, tanımadığı insanlar için uykusuz kalan sağlık emekçileriyiz.
Bizler, on yıllardır aynı kanunla çalışan ama değişen dünyanın gerisinde bırakılan hemşireleriz.
1 Mayıs, susturulmuş birikmişliğimizin, görmezden gelinen emeğimizin haykırışıdır.
Bugün bir kez daha dile getiriyoruz:
– Hemşirelik Meslek Kanunumuz hala yok.
– Görev tanımımız belirsiz; kimse neyi neden yaptığımızı bilmiyor.
– Sekreterya işlemleri, taşıma işleri, girişimsel görevler bizim üzerimize yıkılıyor. Ancak bu işlerin ücretlerini başkaları alıyor.
İşi kim yapıyorsa, ücretini o alsın. Ücreti kim alıyorsa, işi o yapsın! Herkes emeğinin karşılığı neyse onu alsın !..
Ve en acısı…
– Gece nöbetlerinde çocuklarımızı bırakacak 24 saat açık güvenli bir kreş sistemimiz yok.
– Yoğun iş yükü ve maddi zorluklar yüzünden hemşireler artık çocuk doğurmak, hatta evlenmek dahi istemiyor.
– Doğum sonrası izin süreleri, anne-çocuk psikolojisine uygun değil.
– Tükenmişlik öyle bir noktaya geldi ki, hemşire kendi çocuğuna, eşine, annesine, babasına ve hatta kendine dahi yetemiyor.
Bu çağdaşlık mıdır? Bu adalet midir?Emeğimizin karşılığı nerede?
Türkiye Yüzyılı’nı konuştuğumuz bu dönemde, biz hala 1954 yılının kanunlarıyla yönetiliyoruz.
Sağlık sisteminde bizden sonra kadroya giren tüm meslek gruplarının görev tanımları var, yetki sınırları var, hakları belli.
Bizimse hâlâ yok.
Bu yakışıyor mu bize, bu yakışıyor mu ülkemize?
Bu 1 Mayıs’ta sadece emeğimizi değil, onurumuzu da savunuyoruz.
Sahadan gelen sesi, çalıştaylarla, raporlarla, akademik zeminle ve örgütlü mücadeleyle büyütüyoruz.
Yaşasın 1 Mayıs!
Yaşasın eşitlik, adalet ve hemşirelerin örgütlü mücadelesi!
Saygılarımla,
Suna Varol Cörüt
Yeni Sendika Türkiye Hemşirelik Komisyonu Başkanı
